«جنبش نرم افزاری پدیده ای ارزشگرا و معنویت محور است و توسعه، تکامل و پیشرفت همه جانبه مادی و معنوی ایران اسلامی را در دستور کار خود قرار داده است. در این جنبش، آمیزه هایی از تعهد دینی و تخصص علمی مورد نظر است که برآیند آن بسیار فراتر از دینداری صرف و تخصص محض است. در این جنبش، ایمان و علم به عنوان دو بال هماهنگ موجب پرواز به سوی تحقق شاخصه های مردمسالاری دینی تحت منویات مقام معظم رهبری می شود.»این تعریف را «دکتر محمدرضا ناری ابیانه»، دست اندرکار سابق جنبش نرم افزاری در دانشگاه بیان می کند. وی که از نویسندگان و محققان کشورمان محسوب می گردد، در گفتگو با سرویس گزارش کیهان می گوید: «جنبش نرم افزاری با پرهیز از هرگونه جمود، تحجر، خودباختگی و تقلید، نه مأیوس و نه شتابزده به دور از هرگونه افراط و تفریط راه شکوفایی و خلاقیت را با نشاط و طراوت می پیماید. این جنبش به دنبال شناسایی و تثبیت مختصات نقطه تعادل میان هرج و مرج و دیکتاتوری و آغازگر دوران جدید است و شجاعانه به دنبال بیداری نظریه پردازی و مناظره وفادارانه در حوزه و دانشگاه است و در ادای هماهنگ سهم آزادی، اخلاق و منطق می کوشد.»دکتر ناری ابیانه درباره نحوه برخورد جنبش نرم افزاری با سیاست زدگی و فرصت سوزی ها در پاسخ به سؤالم می گوید: «جنبش نرم افزاری با سیاست زدگان، سیاست زدایان، قبیله گرایان و پیروان سکوت مرداب گونه یا تلاطم گرداب گونه که مدام خود را تکرار نمایند و یا تنها غرب را ترجمه کنند و فرصت های ملی را هدر دهند، مبارزه می کند و از فراموش شدن صاحبدلان و خردمندان حاشیه نشین، خسته و منزوی جلوگیری می کند. یعنی می خواهم این را بگویم که این جنبش فراگیر، تولید نظریه و فکر را در حوزه و دانشگاه و تمامی قلمروهای گوناگون عقل نظری و عملی به یک ارزش عمومی تبدیل می نماید و دامنه آن تنها محدود به برخی قلمروهای فکر دینی یا علوم انسانی و اجتماعی نیست و در کلیه علوم و رشته های نظری و عملی و حتی علوم پایه و علوم کاربردی و فنون و صنایع، ساری و جاری است و آغازگر دوران خلاقیت و تولید در عرصه های علوم، فنون، صنایع، علوم انسانی و معارف اسلامی است. جایگاه دانشگاه ها در این جنبش عظیم، صف مقدم تمدن سازی اسلامی، رشد علوم و فن آوری و فرهنگ است.»